Maandag 29.04.13 . Uitboldag. Tot Marigha. Hotelletje naast moskee.

Uitbol-dag.
We nemen afscheid van onze helpers-muletiers. De 2 Hassans. Brahim. Mohammed. Moustafa. Hamid.

Ik hoop dat ze voldoende zijn vergoed voor hun lange drukke bezige werkdagen !

We dalen zeer gezapig de 6 km langzaam dalende piste af richting ons hotel in Marigha.

De aarde is roestbruin.
Het groen opponent diepgroen.
Overal landbouw.
Olijven. Pruimen. Appels. Noten.

De regio is duidelijk welvarender.
Oleanders. Gele en blauwe distels. Gele cactusvijgen (pas rijp in september).

Enkele villa's (étrangers riches) stralen geld en aanzien uit.

And soon the news spread out.
3 G connection.
De gsm's worden opgezet.
Allerlei bel- en ringtones verdringen tijdelijk de vogelkreetjes.
De opgebouwde moeheid wordt gekanaliseerd.

Enkele reacties  "Vermoeid. Heel vermoeid. Tis toch genoeg geweest. Nicaragua was daarentegen meer 'easy going'"

Guy, naast sterke man ook fotograaf, wil van ons een reactie/ reflectie over de voorbije trip.
Op film. (kijk en luister op www.projectu-turn.com - klik op 'hoe het begon - eerste video links aanklikken)
Misschien wordt dit op een of andere manier promotiemateriaal.
Wereldberoemd in Vlaanderen.
Ann heeft het vooral over de 'positieve emotievolle' ervaringen.
Ik heb het vooral over de openheid rond hun problematiek en de opgedane ervaringen, bruikbaar voor toekomstige travel.

Het hotel 'Chez Atri' ligt pal naast de moskee. Binnentuin begroeid met witte en blauwe bougainvilles.
Een mooi zwembad vol blauw water. Of is het blauw zwembad vol water ?
En een bed !
De laatste lunch.

Ann neemt een deugddoende douche.
Enkelen duiken in het zwembad.

Tijd voor een lange wandeling in de omgeving.

Kleine ateliertjes. Een smid.
Kleine winkeltjes. Flashy nutteloze keramiek voor toeristen.
De gasflessen verkoper.
Vrouwen en kinderen hoeden de koe en hun 3-5 schapen.
De mannen bediscussiëren de essentie van het leven onder een boom.  Of spelen hun besognes weg met hun kaartspel.

Ann krijgt steeds meer koortsblaren. De spasmen nemen ook al in frequentie toe. Vermoeidheid.

Samen met Veerle passeer ik nog eens langs de moskee.
Praying time.
In het achterliggend dorpje kunnen we niet naast de gevolgen van het toerisme kijken.
De rivierbedding wordt als lokale stortplaats gebruikt.
Plastiek. Lege wijnflessen. Visblikjes.
Zelfs Heinekenflesjes ! (Maar die horen daar dus wel...).

In het lokale 'café' aperitieven wij. Café-au-lait. 7 DH.
We worden eerst 'getaxeerd'.
De kaartspelers houden even op.
De patron komt aarzelend af.
."Tout va bien ? ..Si vous voulez vous mettre au terrasse...?"
Neen...Hier is het te doen.
De TV braakt een Arabisch ondertitelde potsierlijke Japanse (!) samoerai-film uit.
Er wordt volop gerookt.
Het schuim van de café-au-lait wordt afgeschept.
Iemand steekt een 30 cm lange sigaar in brand.

 Laatste avondmaal in groep.
De kok heeft een heerlijke tajine op tafel gezet. Met rib vlees.
En niet te vergeten: de bijna voorspelbare ananasbrokjes als dessert !

Glen zet zowaar via de PC (You Tube) een verzoekprogramma op.
Kaarsen op tafel.
De resterende rum en porto worden soldaat gemaakt.

Morgen Marrakech !

aanvullende foto's via onderstaande link:
https://picasaweb.google.com/111896264877946691688/Marokko2013Dag6290413#