De nevel daarentegen pakt de vallei volledig in.
Een bijna tastbaar wattenpak.
De zon zal vandaag het pleit over de ganse dag verliezen.
En dat zullen we verdomd geweten hebben.
Met de rolstoelen dalen we verder af naar de rivier, die we stroomafwaarts zullen blijven volgen.
Het is wat wachten op de onze muilezels.
De zon doet schaarse pogingen. Maar daar blijft het ook bij.
De eerste hindernis dient zich spoedig aan.
Nergens een 'brugje' of een rij 'stapstenen'.
We pogen een dam op te werpen. Iedereen begint stenen te verzamelen om het snel stromende water wat af te remmen.
We proberen 'droog' aan de overkant te geraken. Maar geen enkele oplossing biedt zich aan.
.
Tenslotte hebben we zoiets van 'Foert' en voorzichtig weg waden we door het wassende water.
En we kunnen het niet ontwijken.
Het water stroomt onze schoenen in.
Soppig en zompend lopen we verder... maar er is een remming weggevallen.
Vanaf nu permanent met natte voeten verder.
Iedere doortocht / crossing wordt zorgvuldig overwogen en ingeschat.
Ann, de mama van Amelie, valt achterover in het water. Grip verloren. Nat gat.
Dat moet voor hen toch verdomd moeilijk zijn.
Niet in te schatten.
Glen en Claudio wachten ons op bij de volgende hindernis / opdracht.
Vastgesjord aan touwen zullen we de uitgesleten bedding van een waterval afglijden.
Veiligheid staat andermaal voorop.
Het is een speciale ervaring .
Efkens half-hangend in dit prachtige landschap, gekneed en gevormd door almachtige natuurelementen.
Terug gereduceerd tot onze eigen proporties.
Als iedereen is 'nedergedaald' terug op weg.
Verder stroomafwaarts.
Blijkbaar hebben wij de smaak goed te pakken, want wij trekken steeds verder de rivierbedding door.
Met natte voeten.
Te ver blijkbaar.
We worden wat onrustig.
Er is hier nog geen enkele ezel gepasseerd.
Trouwens ook redelijk onmogelijk ?
Zelfs voor een ezel.
Maar plots, als een deus ex machina, horen we gefluit en ver geroep.
Hoog boven de bergflank zien we onze ezels passeren.
Met drukke handgebaren maken Glen, Hamid en Claudio ons duidelijk dat wij een eind terug moeten stappen.
Allee vooruit, opnieuw enkele natte-voeten momenten.
Glen, de halve berggeit, is ondertussen afgedaald en gidst ons voorzichtig maar gedecideerd over de bergflank, vol verraderlijk losse rotsblokken, omhoog.
Hoog omhoog.
Tot op het ezelpad.
De rivier ligt nu diep beneden ons.
Over smalle paadjes gaat het naar onze picknickplaats.
We hebben het koud.
Verdomd koud.
Onze doornatte sokken en schoenen laten we efkens drogen bij het inderhaast aangestoken kampvuurtje.
De hete thee wordt met dank heet gedronken.
De zon blijft verder werkloos.
De kilte neemt ongewenst, maar onontkoombaar bezit van ons.
We besluiten zo vlug als mogelijk terug op te stappen.
Terug de smalle ezelspaden aflopend.
Door een klein dorpje. Zonnepanelen. De elektriciteitsleidingen zijn nog niet tot hier doorgetrokken.
Nog enkele kilometer piste tot we een dorp in zicht krijgen.
Ann hangt meer scheef als recht op de ezel.
Haar krachten zijn opgebruikt.
Met het hoofd letterlijk op de kop van het brave beest.
Ann voelt zich als een 'lastpak' (sic).
De muletiers doen meer dan hun best om behulpzaam te zijn.
Ook Frank heeft het lastig, vastgesjord op zijn lastdier.
Eenmaal in het dorp aangekomen hebben we volop bekijks.
Tzal wel.
Een half rariteitenkabinet dat de voorspelbare dorpsroutine doorbreekt.
Nog enkele meters richting rivier.
Einde bestemming.
Wij overnachten in de mooie woonst van de nicht van de echtgenote van Hamid.
Schoenen uit.
Ann moet broodnodig recupereren.
Slaapplaatsen installeren.
Controle op doorligwonden.
Frictie met zinkoxydezalf.
De kine komt langs.
De kok met een kop warme harirasoep. "je moet eten".
Maar daarna is het voor haar platte rust. Tot morgenvroeg.
De kookploeg zet redelijke friet op tafel.
"Passeer mij de mayonaise eens door".
De tijd vliegt.
Het is al laat.
Maar toch nog tijd voor een bescheiden en beschaafd slaapmutsje.
Porto en Nicaraguaanse rum.
Hmm....
aanvullende foto's via onderstaande link:
https://picasaweb.google.com/111896264877946691688/Marokko2013Dag5280413#
Geen opmerkingen:
Een reactie posten