Voorbeschouwingen deel 2 -maart 2013.

Het rampjaar 2012 telde zichzelf tergend langzaam af.
De revalidatie verliep niet 'vlekkeloos'. Enkele aanvullende operaties zouden comfort verhogende resultaten moeten opleveren.
Ondertussen waren de verbouwingen / woningaanpassingen en -afwerking  / het ploegen door de administratieve papierberg als een platwals gepasseerd.
We leerden er onze 'echte' vrienden kennen. Altijd klaar voor een extra duwtje.

En het concept Marokko kwam steeds dichterbij.
2013 begon en bleef  te lang ijskoud onaangenaam.
Ann tastte beetje bij beetje de mogelijkheden af om terug in haar vertrouwde ziekenhuis te kunnen herstarten. Dezelfde verpleegster. Maar met andere mogelijkheden, andere verwachtingen.

Mijn afdelingscollega's van ons ziekenhuis waren onder de indruk toen ik 'ons' U/Turn project toelichtte.
Ze zouden een spaghetti benefiet organiseren om ons wat 'belevings-geld' en support te geven.

En...Het werd een ongezien succes. In recordtempo werd iedereen gemobiliseerd . De directie gaf zijn fiat. De drukker begon te drukken. De kok begon te koken. Iedereen begon kaarten te verkopen. Het initiatief groeide exponentieel.
Het cafetaria werd kleurrijk aangekleed. Gestroomlijnde organisatie. Soepele bediening door mooie en okselfrisse serveuses. Kilo's pastaslierten met succulente saus opgeschept. Een toefje gemalen kaas. Tabasco en harissa voor nét dat tikkeltje meer. Een goed glas wijn.
Warme ongedwongen gezellige sfeer. Veel mensen gezien en gesproken. U/Turn zorgde voor documentair bewegend beeld.
Onze collega's gaven belangeloos het beste van zichzelf.

die dus.....

Henk Beyaert (Move all the way) , deelnemer aan 'Voorbij de grens ' bracht een 'off-road'-rolstoel mee. Pronkend als een stoere tank.
De ziekenhuiscafetaria liep vol.
Sympathisanten, collega's, vrienden.
Wij waren een tijdje van onze melk.